23 juli 2020, een dag zoals een ander zou je denken, maar niets is minder waar. Het was al de derde dag in Aalter en ’s morgensvroeg scheen de zon al door de bomen met een licht nevelige mist rond de kampplaats. Het startsein om de dag te beginnen met een paar stutjes met choco of confituur.
Beginnen doe we met de ukkepuks, zittend in een kring gekluisterd aan Eli’s lippen die met bravoure het spel aan het uit leggen was.
Een kamp is geen kamp zonder zich goed in te smeren met scheerschuim voor de rakwi’s dus voegden ze de daad bij het woord.
Gelukkig stond Amaury klaar om ze vakkundig terug schoon te maken.
Tito ging creatief aan de slag met t-shirts en verf. Ze creëerden een nieuwe modetrend met hun tie-dye.
Slieren op de bassche is een plezier voor menig chirolid. De Aspi’s leefden zich een volledige schof uit met de bruine zeep. Gelukkig waren achteraf alle plooien terug glad gestreken.
De keti’s beslissen om even de stevigheid van hun sjorconstructie uit te testen tussen de spelletjes door.
23 juli is ook de dag van Battaklang, ditmaal niet met de volledige groep, maar in twee bubbels. Een groot lint werd gespannen tussen de twee om zo niet samen, maar wel dicht bij elkaar te spelen.
“Uit het oog, maar niet uit het hart”
Zoals het vallen van de bladeren van de boom in de herfst, zo vlug gaan ook de dagen voorbij op kamp. Nieuwe verhalen, nieuwe herinneringen en telkens iedere dag een beetje meer moe.
“We trekken ons niet terug, we rukken op in een andere richting”
Hoogachtend
Ewoud, Laure, Wout en Bram